วันพุธที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2558

บันทึกอนุทินครั้งที่ 5

                       การจัดประสบการณ์การศึกษาแบบเรียนรวมสำหรับเด็กปฐมวัย
                                                          วัน/เดือน/ปี 12/02/57
                                                          (08:30-12.20 น.)
                                                       อาจารย์ ตฤณ แจ่มถิน


ความรู้ที่ได้รับ

การสอนเด็กพิเศษและเด็กปกติ
ทักษะของครูและทัศนคติ
การฝึกเพิ่มเติม
 อบรมระยะสั้น สัมมนา
สื่อต่างๆ
การเข้าใจภาวะปกติ
        เด็กมักคล้ายคลึงกันมากกว่าแตกต่าง
ครูต้องเรียนรู้ , มีปฎิสัมพันธ์กับเด็กปกติและเด็กพิเศษ
รู้จักเด็กแต่ละคน
 มองเด็กให้เป็น เด็ก
การคัดแยกเด็กที่มีพัฒนาการช้า
การเข้าใจพัฒนาการของเด็ก จะช่วยให้ครูสามารถมองเห็นความแตกต่างของเด็กแต่ละคนได้ง่าย
การสอนโดยบังเอิญ
ให้เด็กเป็นฝ่ายเริ่ม
  เด็กเข้าหาครูมากเท่าไหร่  ยิ่งมีโอกาสในการสอนมากขึ้นเท่านั้น
 ครูต้องพร้อมที่จะพบเด็ก
  ครูต้องมีความสนใจเด็ก
ครูต้องมีความรู้สึกที่ดีต่อเด็ก
ครูต้องมีอุปกรณ์และกิจกรรมล่อใจเด็ก
ครูต้องมีความตั้งใจจริงในการช่วยให้เด็กแต่ละคนได้เรียนรู้
ครูต้องใช้เวลาในการติดต่อไม่นาน
 ครูต้องทำให้เป็นเรื่องสนุกสนาน
อุปกรณ์
มีลักษณะง่ายๆ
ใช้ประโยชน์ได้หลายอย่าง
เด็กพิเศษได้เรียนรู้จากการสังเกตและเลียนแบบเด็กปกติ
เด็กปกติเรียนรู้ที่จะให้ความช่วยเหลือเด็กพิเศษ
ตารางประจำวัน
เด็กพิเศษไม่สามารถยอมรับการเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ทำอยู่เป็นประจำ
กิจกรรมต้องเรียงลำดับเป็นขั้นตอนและทำนายได้
 เด็กจะรู้สึกปลอดภัยและมั่นใจ
การสลับกิจกรรมที่อยู่เงียบๆกับกิจกรรมที่เคลื่อนไหวมากๆ
คำนึงถึงความพอเหมาะของเวลา
ทัศนคติของครู
การแก้แผนการสอนให้เหมาะสมกับสถานการณ์
 ยอมรับขอบเขตความสามารถของเด็ก
ครูต้องตอบสนองต่อเป้าหมายที่สำคัญที่สุดสำหรับเด็กแต่ละคน
การใช้สหวิทยาการ
ใจกว้างต่อคำแนะนำของบุคคลในอาชีพอื่นๆ
 สร้างความสัมพันธ์ระหว่างการบำบัดกับกิจกรรมในห้องเรียน
ขั้นตอนการให้แรงเสริม
สังเกตและกำหนดจุดมุ่งหมาย
 วิเคราะห์งาน กำหนดจุดประสงค์ย่อยๆในงานแต่ละขั้น
  สอนจากง่ายไปยาก

กิจกรรมวันนี้



    วันนี้กิจกรรมที่อาจารย์ให้ทำคือการวาดมือตัวเองข้างที่ไม่ถนัดโดยการใส่ถุงมือโดยไม่ให้เห็น  มือที่วาดเก็บรายละเอียดให้ได้มากที่สุด

พร้อมบอกความรู้สึกเกี่ยวกับมือเรา

   อยู่ด้วยกันมา 21 ปี จำได้เท่านี้ก็โอเคนะ ถึงจะอยู่ด้วยกันมานานแต่จำรายละเอียดได้ไม่หมด เปรียบกับ นักเรียน 1 คน เขาอยู่กับเราตลอด เชื่อมโยงกับการบันทึกควรบันทึกตลอดเพราะถ้าปล่อยไปอาจลืมอาจจำได้ไม่หมดควรเห็นและบันทึกด้วย
























 ผลงานของฉัน




ประเมินการเรียน
ประเมินอาจารย์ อาจารย์ได้สอนและอธิบายเรื่องราวได้สนุกสนานเรียนแล้วไม่เครียด
ประเมินเพื่อน  วันนี้เพื่อนทุกคนดูสนุกสนานในการได้วาดรูปมือตัวเองดูตื่นเต้นเพราะบางคนก็จำรายละเอียดมือตัวเองไม่ได้
ประเมินตัวเอง  วันนี้อาจารย์ได้ทำให้ฉันคิดว่าควรใส่ใจกับสิ่งใกล้ตัวให้มากขึ้น



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น